Bastille, voor eens en voor altijd verbonden met de Franse revolutie, is nog altijd de plek waar politieke en syndicale betogingen worden gehouden. Vandaag is het een groot rondpunt dat zowat de grens aangeeft tussen het peperdure centrum en het Parijs dat zich niet gewonnen geeft, het populaire Parijs met kleurrijke wijken als Belleville, Ménilmontant en Charonne, die zich steeds verzet hebben tegen gerenoveerde appartementen aan 5000 € per m². Via de Boulevard St-Antoine kom je in de Marais, en achter Opéra Bastille vertrekt de Viaduc des Arts. Het is de plek waar het Canal Saint Martin uitmondt (overdekt vanaf Place de la République) en in de mooie tuinen van l’Arsenal achter het metrostation Bastille heb je zicht op de kleine plezierjachten. Bastille is ook een populaire uitgangsbuurt, met talloze bars en restaurants, geconcentreerd rond Rue de Lappe, Rue de la Roquette en Rue Oberkampf.

Centre Pompidou zorgt voor een enorme dynamiek en geeft deze wijk haar identiteit. Ze heeft ook een overvloed aan toeristen, pannenkoekenventers en poster- en postkaartenwinkels teweeggebracht. De avantgardistische architectuur van het kunstencentrum en de gebetonneerde put van Les Halles doen je ook wel eens vergeten dat dit één van de oudste wijken is in Parijs. Veel huizen in deze buurt dateren immers uit de 17de en 18de eeuw en zijn vaak gebouwd op middeleeuwse funderingen. In Rue Montmorency staat zelfs het oudste huis van de stad. Ook achter Théâtre du Châtelet vind je nog kleine, rustige straatjes die je een beeld geven van de middeleeuwse structuur van Parijs. De wijk is overwegend heraangelegd en is nu een grote voetgangers- en winkelzone. Het resultaat is echter middelmatig. Het geheel geeft een wat verwaarloosde indruk en op zaterdag kan je hier over de koppen lopen. Wel vind je hier alle grote internationale modeketens op een kluitje. Voor de iets exclusievere boetieks gericht op een jong publiek kan je beter even verderop naar Rue Etienne Marcel en Rue Beaubourg.

Ook buiten het centrum is Parijs onooglijk mooi. Ben je meer dan 3 dagen in de stad dan kan je zeker enkele uitstapjes buiten het centrum nemen!

Kuierend langs het pittoreske Canal Saint Martin, met haar metalen loopbruggetjes en haar sluizen, ontdek je het Parijs van de Parijzenaars. Dit lijkt wel het platteland in de stad. Het kanaal, dat door het noordoosten van Parijs loopt, is omzoomd met bomen en wandelpaadjes. Het verbindt de Seine met het Bassin de la Villette. Even verderop, in het 19de arrondissement, ligt het Parc de la Villette, het grootste park van de stad dat ontelbare mogelijkheden biedt om je te ontspannen en cultuur op te snuiven.

De wijk tussen Place de la Concorde, de Arc de Triomphe en Place de l'Alma, wordt de Triangle d'Or genoemd. Dit is een ultra-exclusieve wijk waar veel van Parijs' rijkste inwoners wonen, de duurste hotels liggen en de meest exclusieve couturehuizen zijn. Ook de president van de republiek resideert hier in het zwaarbewaakte Palais de l’Elysée. Het is de wijk van ambassades en consulaten, internationale bedrijven en banken. Luxe en politieke macht liggen hier op een steenworp afstand van elkaar.

Île Saint-Louis en Île de la Cité zijn de meest bezochte wijken van Parijs. Dagelijks worden hier busladingen toeristen van over de hele wereld losgelaten. Op deze eilandjes in de Seine stond immers de wieg van de stad en in de middeleeuwen straalden het aanzien van het paleis en de glorie van de Notre Dame uit over het hele land. De kleine huisjes en smalle, slecht befaamde straatjes moesten in de 19de eeuw plaats ruimen voor de plannen van Haussmann, maar rondom de kathedraal, in de straatjes die je naar het Île Saint Louis voeren, kan je je nog een vaag idee vormen van hoe het er vroeger moet hebben uitgezien. Je vindt er inmiddels te dure bistro’s, kitscherige souvenirwinkeltjes en Peruviaanse panfluitspelers luisteren het geheel op. Toch vind je hier ook nog de charme van weleer, op de kleurrijke bloemen- en vogelmarkt, het romantische Square de Vert-Galant, het mooie Place Dauphine en langs de lommerrijke kades van het Ile Saint Louis. Vooral op zondagochtend is dit een magische buurt.

De omgeving rond het Hôtel des Invalides en de Eiffeltoren is één van de kalmste en meest ruime van de stad. De lanen zijn breed, licht en omgeven door bomen en groenstroken. In deze residentiële buurt bevinden zich heel wat ambassades en ook de Assemblée Nationale ligt hier. Het is de wijk van majestueuze stadszichten en grote musea, maar ook van chique boetieks en kunstgalerijen.

Het elegante Louvre-Rivoli ligt in het hart van Parijs. Dit is de wijk van koninklijke monumenten en grote musea, van vijfsterrenhotels, modehuizen, juweliers en vermaarde restaurants. Door deze buurt lopen ook twee van de drukste winkelstraten van Parijs: de populaire Rue de Rivoli en de luxueuze Rue Saint-Honoré.

De Marais of letterlijk 'het moeras' is één van de hippere buurten van de stad. Met haar smalle straatjes, kleine kruidenierswinkels en gezellige cafés heeft de Marais door de jaren heen haar pittoreske charme weten te bewaren. Dat ze werd gewonnen op moersaland merk je nog steeds aan de soms scheefgezakte huizen. Het is de Parijse holebiwijk bij uitstek en je vindt er een mix van originele boetieks, met de laatste trends op het vlak van mode en decoratie , koosjere delicatessenzaken en trendy restaurants waar de sfeer veraf staat van de brasseries op de Grand Boulevards. Het is ook de buurt van zeventiende-eeuwse statige "hôtels particuliers" met prachtige, met klimop begroeide binnenkoeren, en van het koninklijke Place des Vosges, een harmonieus meesterwerk van bakstenen façades en stenen bogen, waar je het huis vindt van Victor Hugo. Vooral op zondagochtend, als de straten er nog verlaten bijliggen, is een wandeling door deze buurt een aanrader.

In de 19de eeuw was de heuvel van Montmartre begroeid met wijngaarden, stonden er schattige huisjes en een 40-tal windmolens. De huur was er laag, de wijn goedkoop - Montmartre was een apart dorp en wijn werd hier niet met tol belast - en de bohémien levenswijze was een aantrekkingspool voor kunstenaars en schrijvers. Na de Tweede Wereldoorlog verplaatste die creatieve energie zich naar de wijk rond Montparnasse. Toch heerst hier nog steeds een vrolijke sfeer waar geen enkele toerist aan kan weerstaan. Het toerisme heeft Place du Tertre tot een stereotiep gemaakt dat weinig avontuurlijke toeristen komen fotograferen, maar het echte Montmartre bestaat nog steeds. Het heeft zich verplaatst naar de straatjes rond Place des Abbesses, waar je de sfeer kan opsnuiven van het vooroorlogse Parijs. Even verderop, rond Avenue Junot ten noorden van de Sacré Coeur, vind je nog rust en ruimte, een zeldzaam goed in deze stad.

De wijk Montparnasse werd niet voor niets genoemd naar de berg gewijd aan Apollo. Na de Eerste Wereldoorlog kwamen schrijvers, dichters en kunstenaars afgezakt vanuit Montmartre en verplaatste het artistieke centrum van Parijs zich naar de frivole Boulevard du Montparnasse. Sinds haar gloriedagen, toen Pablo Picasso en Modigliani hier schone sier maakten, is er echter veel veranderd. Het station is het modernste van Parijs, de kunstenaarsateliers verdwenen grotendeels en de Boulevard Montparnasse is niet meer wat hij geweest is tijdens de dolle jaren van het begin van de 20ste eeuw. De buurt is niet langer trendy, maar 's avonds trekken de restaurants, cafés en cinema’s nog steeds een groot publiek tot laat op de avond.

Deze wijk wordt het Quartier Latin genoemd want dit is sinds de middeleeuwen de studentenbuurt van Parijs. Tot aan de revolutie gebeurde alle communicatie tussen studenten en professoren immers in het Latijn. Je vindt hier nog steeds boekenwinkels voor studenten, cafés en bioscopen maar het is ook een van de meest toeristische buurten van de stad geworden. Op de Boulevard Saint-Michel, waar in mei ’68 de protesten plaatsvonden van studenten en arbeiders, vind je tegenwoordig goedkope winkeltjes met neplederen handtassen, kioskjes die pannenkoeken en/of kebabs verkopen en ‘typische’ restaurants, de zogenaamde ‘attrape-touristes’. Verderop in het 5de arrondissement ligt Jardin des Plantes in een van de rustigere buurten van de stad, en de kleurrijke markt in Rue Mouffetard. De minaretten van de Moskee van Parijs waken over deze wijk.

De wijk Saint Germain des Prés is erg ‘Rive Gauche’: elegant en een tikkeltje bohémien. De winkels stralen luxe uit, cafés zitten op ieder moment van de dag gezellig vol en het straatbeeld wordt bepaald door kunstgalerijen, boekenwinkels en cinema’s. 'Le VI-ème' is ook de plek waar je veel kans hebt celebrities tegen het lijf te lopen. Chiara Mastroianni woont in Rue de Seine, Beigbeder komt regelmatig in café de Flore, Mathieu Kassovitz is een habitué van la Palette en Adrian Brody heeft een appartement in Rue des Canettes. De wijk verwierf haar faam net na de tweede wereldoorlog, de tijd van Jean-Paul Sartre, Juliette Gréco en de Nouvelle Vague. Cafés als Les Deux Magots en Café de Flore waren de favoriete hangouts van de naoorlogse Rive Gauche filosofen en Saint-Germain werd bekend omwille van nachtclubs als Le Tabou, Club Saint Germain en de Bleu Note waar New Orleans Jazz en BeBop werden geïntroduceerd door Sidney Bechet, Miles Davis en Duke Ellington. Ook vandaag nog is het een van de meest gezellige wijken van de stad, maar ook een van de duurste. De dagen dat Hemingway hier voor een prikje een kamer huurde zijn al lang verleden tijd.